Dag vriendjes, en vriendinnetjes,

Hoe gaat het met jullie? Met ons gaat het goed. Mogen we dat zeggen? Ja, dat mogen we zeggen. Met ons gaat het namelijk heel goed! We zijn nu in Laos en bevinden ons in een gelukzalige ‘’flow’’. Eenzelfde soort flow hadden we ook al in Nieuw-Zeeland, en nu zijn we hier weer maximaal aan het genieten. We zijn simpelweg zo gelukkig hier op reis! De hoogtepunten volgen elkaar dan ook in een rap tempo op. Zo hebben we genoten van de chaos, tempels en tuk-tuk’s in Bangkok, hebben we een Thaise kookcursus gedaan (ja mensen, we gaan dit ook in Nederland proberen te maken!) en hebben we nog een training gevolgd tot olifantberijder!

De rest van deze blog gaan we wijden aan onze openbaar vervoer ervaringen. We hebben namelijk twee volle dagen in een boot gezeten om Laos binnen te kunnen komen. Alle westerse toeristen hadden een zitplaats, alle locals stonden in de boot (7 uur lang staan… 2 dagen achter elkaar…). Onderweg had Lisette een leuke ervaring die je alleen hier kan opdoen. Zij ging namelijk een film kijken op onze minilaptop. Tijdens het kijken zag Lisette steeds meer spleetoogjes in de weerspiegeling van de laptop. Wat bleek, alle locals verdrongen zich achter elkaar om een glimp op te kunnen vangen van de film die Lisette aan het kijken was. (Gelukkig was dit een Disneyfilm en geen Hangover 2 met ladyboy scènes!) We hebben ons bioscoop-publiek toen wat bananen gegeven. Ze waren zo dankbaar! Zowel zij als wij hadden een boottocht om niet snel te vergeten.

Martijn had in de busreis van Thailand naar de grens van Laos ook een authentieke Aziatische ervaring. Het is een beetje een vies verhaal, maar aangezien Martijn haast geen schaamtegevoel kent zetten we het gewoon in deze aflevering. In de kippenbus kreeg hij namelijk acute last van ‘’aan de dunne zijn’’. Uitstappen was geen een optie aangezien we op tijd bij de grensovergang moesten zijn. Na twee uur ophouden en nare buikpijn was het eenmaal aangekomen op het busstation rennen geblazen naar een toilet. Net op tijd kon alles op een smerig hurktoiletje eruit. Hoe groots en stoer onze wereldreis ook is, op dat moment voel je je een heel klein, breekbaar mensje…

Wisten jullie trouwens dat een hurktoilet bestemd is om gehurkt op te zitten? (Martijn wist dit niet en is er maar gewoon met zijn blote kont op gaan zitten…)

Nu zijn we in een mooie Frans-koloniale stad in Laos. We fietsen hier weer voor het eerst sinds zes maanden. Wat een vrij gevoel is dat! En we eten hier verse stokbroden met romige brie. Oh-la-la, Merci Beaucoup!

Dat was het dan alweer, tot de volgende keer!

Bonus: de video!

Waar slaat deze titel op? Wil je dat weten? Kijk dan snel de video van deze aflevering!

NB: Het duet komt echt nog! Beloofd!