Kennen jullie die mop van Martijn en Lisette die op reis gingen naar Vietnam? Nou… Die gingen niet.

Leuke mop? We kennen er nog één:

Komt Martijn bij de dokter. Zegt ie: “Dokter, als ik hier druk doet het pijn, als ik hier druk doet het pijn en als ik hier druk doet het ook pijn.” Zegt de dokter: “Je vinger is gebroken.”

Wat vooraf ging:

In Laos bezochten wij een prachtige waterval. Je kon hier ook met een touw het water in slingeren. Leuk!! Martijn ging dit natuurlijk meteen à la Tarzan doen. Hij pakte het touw, sloeg een Tarzan kreet, slingerde aan het touw, waarna het touw uit z’n hand glipte en zijn vinger brak.

In Laos hadden we maar liefst drie verschillende ziekenhuizen nodig om eindelijk de breuk te kunnen vaststellen. Ja, de kwaliteit van de ziekenhuizen is top in Laos (niet dus)! Daar zaten wij dan tussen de chaos van bebloede moeders, hersenscans en andere ernstige gevallen. De artsen vonden het machtig interessant dat wij, twee blanken, er waren. Een team van drie artsen ging Martijns vinger tapen. De taakverdeling was als volgt: arts 1 hield de rol tape vast, arts 2 hield het gaasje vast en arts 3 rolde het tape om Martijns vinger. Een combinatie tussen Aziatische efficiëntie en nieuwsgierigheid, zullen we maar zeggen. Zij hadden in ieder geval de grootste lol.

De volgende dag vlogen we van Laos naar Vietnam met het plan om een mooie reis door het land van de loempia’s te maken. We deden nog even een check in het ziekenhuis in Vietnam voor onze eigen geruststelling om vervolgens weer te gaan reizen. Maar in dit ziekenhuis kwam het hoge woord eruit: De breuk is dusdanig ernstig dat er een operatie moet plaatsvinden. De ziekenhuizen in Vietnam zijn helaas slechts een tikkeltje beter dan die in Laos. Zelfs de arts ter plaatse raadde ons af om Martijn in zijn land te laten opereren.

Na enige frustratie, liters koffie en telefoontjes met onze verzekering zijn wij naar Bangkok gevlogen. Inmiddels is Martijn daar in een internationaal ziekenhuis geopereerd. Hij heeft twee nachten in het ziekenhuis overnacht, maar ach, dat is weer eens wat anders dan een hotel.

Natuurlijk balen we flink van onze reisonderbreking, maar beseffen uiteraard wel dat een goed functionerende hand het belangrijkste is.

Het is voor ons nog onduidelijk hoe we onze reis gaan vervolgen. Voorlopig moeten wij in Bangkok blijven voor medische controles en we weten nog niet of we genoeg tijd overhouden om weer terug te gaan naar Vietnam.

Benieuwd naar de volgende aflevering? Wij ook!